به نقل از «دانا»

دلیل شش گوشه بودن ضریح امام حسین (ع) چیست؟

تاریخ انتشار: ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۷۱۱۰۵

قبر امام حسین (ع) بر عکس ضریح های پاک دیگر دارای شش گوشه است و علت شش گوشه بودن، بدینسان نقل شده که جسم فرزندان سید و سالار شهیدان در آنجا مدفون شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ قبر امام حسین (ع) بر عکس ضریح های پاک دیگر دارای شش گوشه است و علت شش گوشه بودن، بدینسان نقل شده که جسم فرزندان سید و سالار شهیدان در آنجا مدفون شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در روایات و داستانهای زیادی نقل شده است.اما از همه روایاتی که نقل شده و آنچه که به واقعیت نزدیک تر است آن مطلبی است که شیخ مفید (ره) در کتاب "الارشادات" به آن اشاره کرده است.

وی در قسمتی از این کتاب اسامی 17نفر از شهیدان بنی هاشم در روز عاشورا را نام برده و نوشته است :

"آنان پایین پای حضرت در یک قبر (گودی بزرگ) دفن شدند و هیچ اثری از قبر آنان نیست و فقط زائران با اشاره به زمین در طرف پای امام -علیه السلام -آنان را زیارت می کنند و علی ابن الحسین علیهم السلام-(علی اکبر) از جمله آنان است بعضی گفته اند:محل قبر علی اکبر نسبت به قبر امام حسین -علیه السلام نزدیکترین محل است. "

همچنین مرحوم مفید در کتابش ذکر کرده است : وقتی عمربن سعد کربلا را ترک می کرد گروهی از قبیله بنی اسد که در غاضریه ساکن بودند به آنجا آمده و بر امام حسین و اصحابش نماز خواندند حضرت را در همان مکانی که اکنون مرقد اوست دفن کردند و علی بن الحسین را در انتهای پای پدر خاک کردند و بعد حفرهای بزرگ کندند و دیگر شهدا و اصحاب امام را به صورت یکجا و دسته جمعی دفن نمودند و عباس بن علی را در غاضریه ، در همان جای که شهید شد و الان آرامگاه اوست دفن کردند.
دلیل 6 گوشه بودن مرقد امام حسین

در برخی روایات دیگر از جمله "کتاب الزیارات "جعفر بن محمد قمی اینچنین آمده است " امام سجاد (ع) (با قدرت امامت و ولایت) به کربلا آمد و قوم بنی اسد را حیران یافت چرا که تمامی سرها و بدنها از هم جداشده بودند و آنها راهی برای شناخت نداشتند ،امام زین العابدین (ع) از قصد خود برای مدفون کردن شهیدان خبر داد و به طرف پیکر بی جان پدر رفت و پدر را آخرین بار در بغل گرفت و با صدای بلند گریه و مویه کرد و بعد به طرف دیگر رفت و همانطور که خاکها را جابه جا میکرد ناگاه قبری آماده پدیدار گشت و پدر را به تنهایی در قبر قرار داد و فرمود:آیا کسی هست که به من کمک کند و بعد از دفن کردن روی قبر نوشت "هذا قبر الحسین بن علی بن ابی طالب الذی قتلوه عطشانا غریبا" این قبر حسین بن علی بن ابی طالب است ،آن حسینی که او را با لب تشنه و غریبانه کشتند.

بعد از تمام شدن از دفن پدر به سراغ عمویش عباس رفت و آن شهید بزرگ را نیز به تنهایی دفن کرد سپس به قوم بنی اسد دستور داد تا دو گودال بزرگ را بکنند و سایر شهدای گرانقدر را در آنجا خاک کنند نزدیکترین شهید به امام حسین فرزند بزرگوارش علی اکبر می باشد.

امام صادق در این مورد به عبدالله بن حماد بصری فرموده است :امام حسین -(ع) را غریبانه کشتند ،کسی که امام را زیارت می کند بر او غمگین می شود و بر او گریه می کند و کسی که نمیتواند او را زیارت کند دلش می سوزد برای کسی که قبر پسرش را در پایین پایش ببیند.

بنابراین همانطورکه مشخص است گوشه های اضافی مرقد پاک امام محل دفن پسر بزرگ ایشان یعنی علی اکبر (ع) می باشد و همچنین محل دفن نوزاد شش ماهه یعنی علی اصغر (ع) است.

عبد الرزاق حسنی مرقد پاک امام را اینچنین توصیف کرده است:

"مرقد امام حسین از یک بلندی [صندوق مانند] از جنس چوب که از عاج زینت شده که روی آن دو مشبک قرار دارد تشکیل شده است . مشبک داخلی از فولاد گران قیمت و مشبک بیرونی از جنس نقره روشن سفید است ...و به مشبکـ خارجی ،مشبک دیگری بدون این که مانعی بین این دو باشد وصل است و فقط از هر طرف به اندازه یک متر کوتاهتر از مشبک خارجی متعلق به امام حسین است وزیر آن مشبک قبر علی بن الحسین (ع) است که همراه پدر در یک روز شهید شده ود ر کنار پدر آرام گرفته است.

بیشتر بخوانید:

آداب زیارت امام حسین (ع) از راه دور + متن زیارتنامه

 

منبع: دانا

کلیدواژه: بر امام حسین گوشه بودن علی اکبر نقل شده شش گوشه علی بن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۷۱۱۰۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نوه دختر امام خمینی در خارج از کشور مشغول چه کاری است؟

خانم معصومه حائری یزدی همسر آیت‌الله سید مصطفی خمینی و دختر آیت‌الله شیخ مرتضی حایری یزدی صبح روز ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ خورشیدی در تهران درگذشت.

آن طور که عصر ایران روایت کرده است؛ وی مادر سید حسین و مریم خمینی بود. حجت‌الاسلام سید حسین خمینی از اوایل دهه ۶۰ عملا از عرصه های رسمی و رسانه‌ای کنار است و خواهر او (نوه امام خمینی) هم در خارج از کشور زندگی می‌کند و به طبابت و کارهای علمی اشتغال دارد و خانواده برای دفن مادر منتظر بازگشت اوست. (دو فرزند دیگر در کودکی درگذشته بودند).

از نکات شگفت‌آور زندگی خانم حایری این که به رغم آن که عروس ارشد امام خمینی و منتسب به یک خاندان بزرگ و مشهور روحانی دیگر هم بود زندگی بسیار عادی و گاه توام با سختی و رنج داشته است.

او شیفته سید مصطفی خمینی بود و خاطرات هجران او را با اشک بیان می‌کرد و همچون اعضای خانواده امام که آقا مصطفی را «داداش» خطاب می‌کردند او هم عادت کرده بود همسرش را این گونه خطاب و حتی بعد از فقدان چنین یاد کند.

با این که عروس ارشد امام اهل مصاحبه با رسانه‌ها نبود اما برای اولین بار اول آبان ۱۴۰۰ و به مناسبت چهل‌وچهارمین سالگرد درگذشت مشکوک سید مصطفی خمینی گفت‌وگویی با او منتشر شد که بسیار مورد توجه قرار گرفت خصوصا جاهایی که حکایت از نگاه امروزین آقا مصطفی خمینی داشت و تصویر متفاوتی از فرزند فقید امام ترسیم می‌کرد.

درباره فرزندان چنین گفته بود: «خدا چهار فرزند به من داد که دو تا از آن‌ها از دنیا رفتند و الان تنها حسین و مریم برای من باقی مانده‌اند. هر دو دختر بودند و یکی در ایران و یکی در نجف از دنیا رفت. اولی چند روز بعد از به دنیا آمدن از دنیا رفت و علتش هم این که اوضاع ما در آن ایام به خاطر مسائل انقلاب خیلی ناجور و نامناسب و دگرگون بود و در همان ایامی که تازه این دختر به دنیا آمده بود، نیروهای دولتی وارد منزل ما ‌شدند و هول و هراس ایجاد ‌کردند و حال خود من خیلی بد و خراب بود و شاید این بچه بر اثر همان مسائل مُرد و از دنیا رفت.

دومی هم بلافاصله بعد از تولد و بر اثر یک بیماری کشنده از دست رفت؛ البته برخی به من می‌گفتند که این فرزندم، پسر بوده ...»